Remco Claassen | Als jij geen plan maakt voor je eigen leven, word je ingezet in andermans plannen

• De boeken van Remco Claassen
• missionstatement.nl
• remcoclaassen.nl
• bepaaljerichting.nl
• Imission – iPhone
• Amission – Android

Transcriptie

Als jij geen plan maakt voor je eigen leven, word je ingezet in andermans plannen (Remco Claassen)

Paula van Gemen: Goedemorgen Remco. Je hebt een mooie uitspraak die mij maar niet loslaat. En die gaat: als je geen plan hebt voor je eigen leven, word je ingezet in andermans plannen. Wanneer in jouw leven heb jij bedacht: wow, ik moet mijn eigen plan gaan maken.

Remco Claassen: Ik vind het wel leuk dat je hem mooi noemt want de meeste mensen in het publiek die hebben vaak zoiets van oeh dit is een vreselijke kreet. Vreselijke slogan maar ja je hebt wel gelijk.

Het is voor mij het meeste belangrijke moment denk ik, ik was toen commercieel manager bij een IT-bedrijf. Ik ben techneut van oorsprong. En ik was op weg naar een klant in België volgens mij.
En toen belde de secretaresse op van dat hij ziek was. En toen voelde ik een kwispel, ‘ijsvrijfriemels’ in mijn onderbuik. Ik denk: oh ik hoef niet!

En dan ben je 28 jaar, en dan heb je alle opleidingen van de wereld gehad van commercie want ze hebben bepaald dat het goed voor je is. Dat zei iedereen tegen mij. Allemaal trainingen gehad, een heel MD doorlopen.

Dikke leasebak, mooi salaris. Op weg naar je werk. En je begint te kwispelen op het moment dat je hoort dat het niet hoeft. Ik denk heej, hier gaat iets heel erg mis.

Want je zit in de prime of your existence op die leeftijd. Je moet eigenlijk ‘Boem Ho’ gaan voor alles wat beweegt. Ik dacht, hey, dat is vreemd.

Toen was ik eigenlijk al een beetje bezig met lesjes draaien en op de bühne staan. Dus ik had al een performance-side. En toen merkte ik dat het sales gedeelte daar niks mee van doen had. Dus ik miste een heel belangrijk deel van mijn talenten en mijn passie in het beroep dat ik deed.

Terwijl, en dat is ook het enge wat ik ook andere mensen probeer bij te brengen: Je kunt er op ge-assest worden, je kunt 360 graden ge-feedbackt worden, je kunt allerlei tools … ik ben ge-typologiseerd, in alle richtingen ge-meyersbriggst, ge-learyrosed, ge-bigfived, ge-lowsixt, ge-enneagramd.

En ik ben dus door al die tooling naar een functie toegegroeid waar ik niet hoorde. Dat vond ik zo ontzettend eng dat wij in de begeleiding van mensen de kwispel vergeten.
Want ik kan dus sales. En ik ben door al die testjes gekomen. Maar ik ben het niet. Want als je je opgelucht voelt wanneer je je werk niet hoeft te doen dan zit er iets niet goed. En dat laat zich heel moeilijk assessen.

Waar ik mensen heel erg op probeer te begeleiden is, je moet natuurlijk kijken hoe je het doet en wat je kan. Dus gedrag en competenties. Maar probeer ook eens minstens de helft van je zoektocht te kijken vanuit een energie-perspectief. Wat geeft gedrag jou nou. Laadt het je batterijtje op of kost het energie?

Als je met een loep op HRM-end en coachend Nederland kijken gaat, is het heel dominant op talenten gebaseerd. Hoe je het doet en wat je kan. En dat is een zeer belangrijke component in jouw succes uiteindelijk, maar ik denk dat er nog veel meer achter zit. Dus drive achter je talent. Dat is energie. Dat is een batterijtje.

Dus, bij mij was het dus per ongeluk. Ik ben de meest begeleide, de meest getrainde IT-er op aarde. Toch ben ik naar een functie gegroeid die niet bij mij paste. Waar ik dus meer van ging kwispelen toen ik hoorde dat ik niet mocht dan wanneer het door was gegaan.

Als ik hetzelfde nu had gehad, en ik ben onderweg naar een mooie zaal. En ik weet dat een paar honderd man zit te wachten op een van mijn onderwerpen. En ze zeggen, ja het is afgefikt en we moeten het uitstellen. Dan zou ik authentiek balen. Dat is gewoon klote.

En ik ben ook heel benieuwd hoeveel mensen dat zouden hebben als ze op weg gaan naar hun werk en ze horen dat het ontploft is. Ben je dan blij?

Paula van Gemen: Dat is dus een goede vraag die je jezelf kan stellen.

Remco Claassen: Nou ja, ik steek hem meestal wat minder destructief in. Daarom heb ik die kwispel-metafoor. Ik ben nogal een hondenman. En ik vind … honden die zijn zo puur. Die laten precies zien hoe het zit. Dat zie je aan dat staartje. Dat is gewoon taal.

Die metafoor trek ik door in mijn trainingen. Dan zeg ik tegen mensen: let eens wat meer op je staart. Hoe sta je ’s ochtends op. Is het met een volle kwispel? Is die half? Heb je zoiets van: hier moet ik even doorheen, vanmiddag wordt het leuk.

Ik geloof heilig in het feit dat je lijf op minutenbasis aangeeft wat wel of niet bij je past. Geeft iets energie of kost iets energie. Dat is een zeer puur introspectief tool waar wij eigenlijk niet op getraind worden.

Als ik naar mezelf kijk, zo ben ik dus ook op het verkeerde pad terecht gekomen. Op het verkeerde pad, dat klinkt wel heel raar.

Ik kon goed rekenen. Laat ik het iets minder stoer brengen. De rest was gewoon klote qua punten. Dus rekenen dat was het enige wat nog een beetje voldoende was. Daar heb ik mijn pakket op gekozen want anders kon ik niet over.

Dan kom je met een exact-pakket in vijf HAVO terecht. En dan zit je in een tijd van de computers. Boosting. Kies exact en ja, informatica. Dat is gaaf. Nou uh, die heb ik ook doorlopen, Cum Fraude afgestudeerd.

Dan ben je Technische Ingenieur, kom je in het zakenleven terecht. Zien ze dat je communicatief vaardig bent en iets met mensen hebt. O ja, sales, dat wordt het. Ga je door een assessment, ga je door typologiemodellen. Alles klopte, zit je dus met 28 jaar in je leasebak als commercieel manager langzaam leeg te bloeden.

Paula van Gemen: En dan kwispel je als je klant afzegt. En wat heb je toen gedaan?

Remco Claassen: Ik had dus het geluk uhh, parallel aan mijn Management Development training ben ik al een beetje lesjes gaan draaien. Ik werd zo positief verward van psychologie en sociologie, en toen NLP nog en The 7 Habits.

Al die goeroes die op mijn pad kwamen … ik denk van ‘dat is gaaf’. En toen merkte ik aan mezelf dat ik daar niet niet over kon praten. Ik moest er altijd over lullen. Ik dacht misschien is dat wel leuk om dat eens zelf te gaan doen.

Dus ik heb me ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Een flipover gehuurd, en ernaast gaan staan. Ik denk, ik moet lullen, dat is het. Dus ik had al een performing-gen, en daar is kennis bij gekomen.
Ik ben gaan ontdekken dat ik graag zend. Maar niet alleen voor lol en leuk. Ook met zingeving. Mensen op hun flikker geven van luister nou eens naar je binnenkant. Span je staart. Maak iets van je leven. Als je een plan maakt voor je eigen leven …

Dat was dus een hobby’tje, totdat ik dus ontdekte, en toen had ik dus een soort twilight zone periode waar ik 90 procent van mijn week sales dingen moest doen, en 10 procent bezig was met die hobby.
En toen ontdekte ik eigenlijk dat ik, gebruikmakend van dezelfde talenten, in één job leeg liep, en in de andere volliep. Dus overliep van energie.

Toen is eigenlijk de basis van mijn eerste boek ontstaan. Dat je dingen kan, en dat je gedrag laat zien. Maar dat dat gepaard moet worden, dus in balans moet zijn met die energiehuishouding.
Want ik kan sales, en ik kan mensen beïnvloeden. En ik kan dus IT-ers verkopen in een detacherings-model. Maar het geeft me dus geen energie. En op de bühne gebruik ik dezelfde talenten die mij tot commercieel manager hebben geleid, op exact dezelfde manier. Dus zenden, tegen mensen praten. En daar werd het ineens wel succesvol.

Dus waar ik mijn publiek ernstig mee confronteer is; oké, je kan een hoop dingen, je weet een hoop dingen, maar hoe zit het met je batterij. Hoe zit het met je kwispelstaart. En dan confronteer ik mensen daar eigenlijk mee uhh ja als je je leven moet herdefiniëren, maar nu met een bril, kijkend naar je staart.

En dan kun je erachter komen dat je compleet op het verkeerd pad zit. Op een pad met talent en kennis en vaardigheden, maar niet op een pad van energie.

En sommige mensen hebben daar een burn-out voor nodig om daar achter te komen. Een burn-out is niks anders dan ‘opgebrand’. Energie is weg. En dat heeft redenen. Dus die energielekken moet je opzoeken.
Dit is een beetje een negatieve insteek. Ik dwing mensen van zoek die plusjes. Wanneer ga je aan? Wanneer vliegt de tijd? Wanneer baal je dat iets is afgelopen? Wanneer word je wakker en zeg je dat moet ik nog een keer plannen? Dat zijn allemaal hints. Die hebben wij non-stop in ons leven. Die moet je eigenlijk gaan opzoeken.

En als je dat weet, kun je je batterij-kennis gaan koppelen aan dat vaardighedenpakketje. En dan kan je groeien naar een bepaald niveau, dat is congruentie, waar het dus klopt. Dat je kunt zijn wie je bent, puur en vanuit hoe je het graag doet. En als je in die modus zit dat het ook nog eens energie geeft.
De eerste keer dat ik echt als trainer en spreker succesvol werd, kwam ik erachter dat ik met een surplus aan energie thuis kwam. Dan heb je een week keihard gewerkt, 4 a 5 optredens op een 3,5-daags programma, en dat je moet leren afvloeien omdat je te hyper thuis komt.

Ik denk, wat is hier aan de hand. En de mensen die ik al die jaren heb begeleid en die zelf die modus hebben bereikt, die komen unaniem tot dezelfde ontdekking dat iedereen de mogelijkheid heeft om te komen tot een werk- of levensinrichting, die niet alleen je talenten en vaardigheden aanzet, maar dus ook je batterij voedt.

En wat ik zo mooi vind, en dat is dan het laatste deel, je moet eigenlijk zorgen dat de congruente status ontstaat, en daarna is het relatief eenvoudig om die toestand om te vormen in voordeel naar anderen.

Dat heb ik een keer per ongeluk gezegd. Dat staat hoogstwaarschijnlijk ook in een van mijn boeken. Dat is in een interview naar voren gekomen, iemand zei: kun je leiderschap in één zin samenvatten. Ik schrok van die vraag want mijn programma is 40 uur over leiderschap. Dan lukt het soms nog niet. Maar je hebt die microfoon in je gezicht en de camera stond aan, dus ik riep iets en dat is volgens mij de essentie.

Leiderschap is niks anders dan weten wat je wilt, en dat kunnen transformeren in het voordeel naar anderen.

En dat bleef maar rondcirkelen in mijn hoofd. Dat is volgens mij de ultieme succesformule. Je moet goed weten wie je bent en wat je wilt. Dus die congruente modus en je batterij matchen met talent. En als je dat dan weet om te vormen in voordeel naar anderen, dan heb je dus werk gecreëerd waar je van gaat kwispelen, waar je energie van krijgt op een manier dat je waarde toevoegt.

Het is eigenlijk heel simpel. Als jullie, de luisteraars, een oplossing zijn van andermans werk, als jullie een oplossing hebben voor andermans problemen heb je altijd werk. Als de manier waarop je die oplossingen aandraagt in lijn ligt met jouw passie en talent, dan heb je altijd leuk werk!

Dus, vandaar ook de volgorde in mijn boeken: ik probeer de mensen eerst fundamenteel egocentrisch te maken. Dat klinkt heel gek want het is een naar woord, maar ik wil zo dat je je ego centraal stelt dat je precies weet wat nou energie geeft en wat je graag doet.

En als je dat goed in kaart hebt, dan ga je dat daarna – dat is het WIJ-boek geworden – omzetten in sociale slagkracht. Het mooie is dat ik dus per ongeluk in die modus ben geland omdat ik dubbele beroepen had.

Ik ben communicatief, ik werk graag met mensen, ik zit graag in een zendende rol. En dat deed ik in de sales en dat deed ik op de bühne. Maar het verschil was dus die batterij.
Nu heb ik een modus gevonden waar ik dus les kan geven over hoe dit moet op een manier dat de mensen voelen: ja die gast heeft het naar zijn zin. En daar krijg je dan muntjes voor.

Paula van Gemen: En dat is voor iedereen bereikbaar.

Remco Claassen: Ja, iedereen heeft passie en iedereen heeft talent. Dat moet je opzoeken en omklappen naar voordeel voor de ander.

Maar als je dus ziet vanuit dit perspectief, vanuit de tekst die we nu hebben ingesproken, en je kijkt vanuit het laatste kwartier hoe wij tot nu toe mensen behandelen in onderwijs, maar ook in HR-land, als coaches en trainer, dan missen we dus eigenlijk altijd die staart.

We zijn mensen op gedrag, competenties, kennis aan het begeleiden. En we vergeten of het wel gaat kwispelen dan.

Het mooiste zou zijn als ik nu, wetend wie ik ben, opnieuw zou mogen kiezen eh vanaf mijn 12de, dan was ik psychologie gaan doe, of sociologie of uh iets met -ologie.

Paula van Gemen: Maar was je dan even ver gekomen als nu?

Remco Claassen: Ja, dat is lastig. Ik denk dat uiteindelijk wel goed komt. Als mensen maar die batterij ontdekken. Want je kunt heel lang op een pad blijven vastzitten, een pad dat gebaseerd is op oude parameters, alleen maar op je opleiding.

Soms zijn mensen nog niet eens echt helemaal blij met hun opleiding. Dan zit je in een complete ketting van artsen of advocaten in je familie eh ja, logisch dat ik de zaak overneem of dat ik in die beroepslijn zit.

En als je daar dan eenmaal in zit, en je hebt 12 jaar gestudeerd in je functie, en je komt erachter dat het niet matcht met je kwispel, dat is eng. Dan moet je wel aan de bak.

Paula van Gemen: Dus je zegt: ga op zoek naar jouw batterij, hoe jij je batterij kunt opladen. Waar jij van gaat kwispelen. Maar stel je nou voor dat jij op je 28ste erachter komt dat je op een heel verkeerd pad zit. Dus datgene waar jij 12, 13, 14 jaar voor gestudeerd hebt.

Remco Claassen: Ja, dat is scary shit. Maar dat is wel wat je … ik gebruik in mijn training eigenlijk twee pilaren:

Richting, dus kompas. Je moet intelligent worden vanuit je staart.

En je moet dus het lef hebben om daar ook iets aan te doen.

De keerzijde is bij iedereen bekend. Als je lang genoeg dingen blijft doen die niet bij je passen dan loop je leeg. En dan kun je een burn-out creëren.

Maar, dit gezegd hebbende, dit kan wel heel eng zijn als je heel lang heb gestudeerd om arts te worden, advocaat, of weet ik voor wat beroep, omdat het een logisch beroep leek op basis van je CITO of je decaan-advies. Of weet ik veel wat voor een test.

En je hebt al die jaren geïnvesteerd en je merkt dat je leegloopt. Dat is klote. Kijk, dan moet je dus wel aan de bak om je leven dusdanig om te gooien om weer in lijn te komen met je batterij.
Als ik ook zie wat er de laatste 20 jaar is gebeurd vanuit de trainingen die ik geef, dat is best wel heel eng.

Ik heb mensen die starten een onderneming na een training, of die stoppen er een. Beginnen met een relatie of eindigen. Mensen uit de kast gekregen, eh … een leiderschapstraining.

Maar het kan soms zo hard binnenkomen dat mensen ontdekken dat ze op heel veel facetten niet congruent zijn. Niet begrepen seksualiteit, ingeslikte kinderwens, ondernemers die erachter komen dat angst en onzekerheid een dusdanige energielek is dat ze zeggen: “Ja, daarom slaap ik al jaren niet!” Nee, eh je bent dus geen ondernemer.

Dan kun je misschien het vak wel leuk vinden of het product, maar dan is die ‘ondernemerstatus’ niet voor jou. Dat kun je een tijdje proberen te negeren. Maar als je dat te lang doet, dan gaat je lichaam dus ‘interveneren’, dan krijg je dus hartproblemen, of veel erger.

Ik ben een tijdje bijzonder geïnteresseerd geraakt in de psychosomatiek, in de mind-body-relation met Deepak Chopra destijds en Louise Hay. En later is dat ook wetenschappelijk onderbouwd door een aantal neuropsychologen waar ik kennis mee heb gemaakt.

En die zeggen dus heel duidelijk, en heel lineair dat lang genoeg niet in je vel zitten maakt dat je vel niet meer lekker zit.

Dus een burn-out is nog een vriendelijke variant. Want je kunt helemaal kapot gaan op iets wat niet bij je past. Maar als je dus 12 jaar hebt gestudeerd en je komt erachter dat je een arts bent die zonder kwispel naar het werk gaat, ja dat is even schrikken. Maar ja, de keerzijde is dat je langzaam kapot gaat als je blijft volhouden.

Ik ken ook mensen, dat is nog erger, die in een familiezaak zo vast zitten (maar ja eh alles draait dan om zo’n persoon), die dragen op een gegeven moment over en dan vallen ze dood neer. Op hun 59ste. Dat soort verhalen hoor je.

Dus je moet wel aan de bak! Ik vind de Ik-ologie het belangrijkste vak op aarde. Remcologie in mijn geval. En als je daar dingen ontdekt, dan moet je er een vervolg aan geven.

In principe is het heel simpel. Je bent op dit moment het gevolg van jouw vorige beslissing. Sociaal, emotioneel, materieel, fysiek, alles. Dat wetende, dan word je dus het gevolg van jouw nieuwe beslissingen. Hoe jij volgende week in je vel zit, volgende maand of over twee jaar.

Dat is dus een enorm verantwoordelijkheidsbesef van “it’s up to me!” Dus, dat wetende moet je dus eh daarom leer ik mensen veel serieuzer omgaan met beslissingen naar de toekomst.

Maar dat kan haast niet als je niet weet wie je bent en wat je wilt. Want dan weet je niet welke richting je moet beslissen.

Paula van Gemen: dus daar begint het mee. En je zei net, je moet het omdraaien naar het voordeel naar anderen.

Remco Claassen: ja, dat is het laatste deel. Eerst moet je volledig ontdekken wat nou energie geeft en wat energie kost. Daar ga je een levenspad van maken, een mission statement van maken. Noem het een vision board. Als je het maar snapt. En als dat in kaart is, dan komt eigenlijk het sociale slagkracht deel. Dat je dus jouw batterij omklapt in voordeel naar anderen.

Paula van Gemen: Voor je mission statement heb je ook een website. En je hebt ook een workshop “Ik de workshop”

Remco Claassen: ik heb eigenlijk twee hoofdstromingen:
Invloed en beïnvloeding, leiderschap en persoonlijke ontwikkeling.
En het communicatie deel. Omdat ik Verbaal meesterschap zo ontzettend leuk vind!

Voor het eerste deel zou je naar missionstatement.nl kunnen gaan. Of bepaaljerichting.nl Ik heb ook apps ontwikkeld om mensen daarin te begeleiden. I-mission voor de Apple-aars. Voor het Android-volk heb ik A-mission. Het zijn simpele tools, ze zijn gratis.

Ze zijn simpel maar wat erachter zit is wel briljant. Alle stappen – je krijgt een 5-stappenmodel – zijn gebaseerd om vanuit je batterij je competenties te linken naar een pad dat bij je past. Dat is in principe niet moeilijk maar je moet het wel even doen.

Als je namelijk geen plan maakt voor je eigen leven wordt je ingezet in de plannen van anderen.

Paula van Gemen: (Ik zet die websites ook zeker nog onderaan deze podcast zodat je daar naartoe kunt gaan en gebruik van kunt maken.) 

Uh dan moet je het dus omdraaien naar het voordeel naar anderen want je kunt die veranderingen niet in je eentje doen. Je hebt daar mensen voor nodig. Je moet gebruikmaken van je omgeving. Van je netwerk, van iedereen om je heen.

Remco Claassen: Als je dus steeds congruenter wordt, vind ik dat de noodzaak is om dat te gaan delen. Als ik heel kort probeer … eh ik ben niet gelovig meer. Ik geloof wel dat er veel is wat we nog niet snappen.

En ik geloof ook dat er heel veel waarde zit in boeken als de Bijbel, de Koran, de Kabbalah en de Ayurveda en noem maar op. Maar ik geloof niet dat het ingegeven is vanuit een entiteit ergens op een wolk.

Maar als ik dan toch vanuit een spiritueel perspectief mensen wil bekijken dan denk ik dat je twee taken hebt hier op aarde:
Lekker genieten, dat mag. Goede energie ontwikkelen.
Maar ik denk dat dat ook een enorm verband heeft met de energie die je geeft.

Dus uh dit is geen altruïstische tip van zorg dat je alleen maar anderen blij maakt en gelukkig. Nee, 90% van deze podcast gaat over egocentrisme.

Kom in je eigen kracht, blijf bij je eigen kwispel. Maar om in die modus te blijven, denk ik dat het het beste werkt als je voordeel voor anderen creëert en geeft. Dat kost dus in principe niks als je congruent bent.

Ik maak heel veel mensen blij, en die vragen me dan weer terug. Zo houd ik mijn werk. En de mate waarin ik hun blij maak zit op het fundament dat ik mezelf blij maak.

Het was ook de subtitel van mijn eerste boek, het is er niet doorheen gekomen. Ze vonden hem te complex. Ik vond hem briljant. Ik wilde bij het IK-boek: “Fundamenteel egocentrisme als basis voor sociale slagkracht”. Als je de podcast nou hebt beluisterd, dan is dit gewoon briljant.

Dus als de congruente basis bestaat, denk ik dat je primaire focus moet zijn: hoe kan ik vanuit die batterijkracht anderen blij maken?

Wat is jouw energetische footprint. En mensen die dat doen, merk ik, hebben altijd werk. Worden altijd teruggevraagd. Ik krijg vaak vragen van: “Hoe kan ik mensen beïnvloeden op een netwerkborrel?”, “Hoe kan ik een klant beïnvloeden in het kiezen voor mij?” …

Ik probeer altijd te adviseren: zorg dat je zoveel mogelijk energie toevoegt. Desnoods gratis. Ik ben mijn eerste trainingen gaan weggeven. Ik wilde gewoon kijken hoe het voelde bij mijzelf.

En toen kwam ik erachter: als je mensen blij maakt gaan ze collega’s sturen. Hun partner of een vriend. Dus ik heb eigenlijk vanaf 1994 tot nu, nog nooit een klant binnengehaald anders dan door alleen maar keihard te werken om de vorige blij te maken. En dat is begonnen met niks tot wat ik nu binnenhark.
Ik begeleid ook een heleboel jonge coaches en trainers. En ik zeg dan ook: ga zoveel mogelijk geven. Zaaien zaaien zaaien zaaien en dan komt het oogsten vanzelf.

Maar heel veel mensen beginnen niet met dat congruentie-pad. En dan voelt het zaaien als weggeven. Als energie verliezen. En dan stoppen ze ermee. Ik heb eigenlijk nog nooit iemand gezien die lekker vrolijk in z’n vel zit tijdens z’n werk en die dan niet wordt teruggevraagd als ie waarde vertegenwoordigt.
Dus er zijn eigenlijk geen trucs in het manipuleren van een ander anders dan waarde toevoegen. Ik geloof ook zeer in de reciprocitaire wetten, de wet op de wederkerigheid. Als je maar genoeg geeft, krijgen mensen het eindeloos verlangen om die schuld te vereffenen.

Dus ik geef heel veel weg. Boeken weggeven. Mensen uitnodigen voor trainingen. Als ik een klant leuk vind en iemand is enthousiast dan zeg ik: nou, stuur je baas. Ja maar hij heeft geen budget, nou laat hem er lekker bij zitten.

En als je dan doet wat je moet doen, vanuit de congruentie, anderen waarde toevoegen, dan komt die vanzelf terug! 

Of niet 🙂

Ik krijg soms aanvragen van mensen die zes jaar geleden van een vriend hebben gehoord.

We hebben nu behandeld “Als je geen plan heb voor je eigen leven word je ingezet in andermans plannen”, dat is een belangrijk thema waarop ik werk. 

Een andere thema dat ik zeer hoog heb als wet laat ik maar zeggen is: 

Mensen willen wel veranderen maar willen niet veranderd worden.

Dus als het primaire gedrag van de mensen niet inside-out is maar eerder outside-in, gaan tegenwoordig eerder de hakken in het zand dan dat mensen conformiteit laten zien. Dat wetende – je weet dus dat je niet rechtstreeks door jouw gedrag mensen kunt beïnvloeden – dan kun je maar het beste gewoon een heleboel geven. Een hele hoop luisteren, een hele hoop energie toevoegen. En dan hopen dat de ander dat als value adding heeft ervaren, dus een plus. En vanuit die plus ontstaat er gunningkracht. En dan word je vanzelf teruggevraagd.

Paula van Gemen: en die wederkerigheid, ik krijg even een idee. Spontaan. Ik zie hier op jouw kantoor … jij deed net even de kast open en daar lagen een heleboel mooie boeken.

Remco Claassen: ja, jij gaat wat weggeven namens mij. Dat is goed.

Paula van Gemen: Moeten mensen daar iets voor doen?

Remco Claassen: Wat mij betreft niet. Ik vind dat als mensen voelen dat ze aan zichzelf moeten werken dan ben ik al bereid om te investeren. Terugdoen komt vanzelf. Als ze door die boeken meer energie halen uit hun eigen leven gaan ze daar toch over praten. En dan kunnen ze weer iemand anders besmetten. Zo werkt het.

Paula van Gemen: Welke geven we weg? Welke geef jij weg?

Remco Claassen: We gaan nog een keer een podcast doen over het blauwe boek. Dan geven we nu een IK en een WIJ weg.

Paula van Gemen: En het blauwe boek, even voor de luisteraars, dat is Verbaal Meesterschap. Daar gaat het in een andere podcast over. Nu geven we het groene en het oranje boek, oranje is IK en het groene is WIJ. Eén exemplaar?

Remco Claassen: Laten we er een stuk of drie per boek doen. En dan mag jij verzinnen wie daarvoor in aanmerking komt.

Paula van Gemen: Ik heb een vraag van Robin gekregen, en die gaat over invloed. Alles wat jij doet, zeker het WIJ verhaal gaat over invloed. Hoe krijg je anderen zover dat ze meegaan in jouw plan. Dat ze jou kunnen ondersteunen, dat ze jou helpen.
Hij vraagt: “Hoe reset je diegene die geen oor lijkt te hebben voor jouw boodschap of argument. en dus geen ruimte heeft naast zijn eigen visie.”

Remco Claassen: Er is maar één oplossing: preventief ruimten. Gewoon van de planeet afduwen.

Paula van Gemen: het is je baas.

Remco Claassen: Dan zeker! Vertrekken, gif in zijn thee. Nee eh een poging tot een serieus antwoord. Je hebt geen kans. Als mensen niet openstaan voor wie je bent of wat je wilt, dat is kansloos. Mensen willen wel veranderen maar willen niet veranderd worden.

Dat is al een wet in het universum. Als mensen het ook nog eens met negatieve energie hebben, dus ze zijn allergisch voor jouw plannen of voor jouw zijns-niveau of wie jij bent, dan is het kansloos. Dan kun je alleen met geweld iets afdwingen. En dat mag tegenwoordig niet meer.

Je kunt het wel omkeren maar dat kost heel veel tijd. Dan moet je dus in de gratie komen. Likken, slikken, honing en noem maar op.

Ik ben fan van Stephen Covey, dat weten veel mensen, die heeft het over de emotional bankaccount. Wat heb je aan tegoeden? Je kunt in de gratie komen, maar dat kan heel veel tijd kosten.

Stel dat iemand een negatieve lading bij je voelt, dan moet je dat eerst neutraal krijgen door een excuus of positief verbazen. Je moet iets anders doen dan wat je tot nu toe hebt gedaan. Want dat heeft gemaakt dat die persoon jou niet mag of niet genegen is om mee te gaan met je.

Dus dan zou je dat moeten herstellen en daarna in de plus geraken. Wat dus heel veel werk en investering vraagt. En soms moet je ook afvragen van “Hey, heeft dit wel zin?”

Heb je Lagerhuis wel eens zien eindigen in “Oh, je hebt helemaal gelijk! We gaan met z’n allen naar die andere kant.” Nee, never!

Paula van Gemen: Maar dan ben ik wel benieuwd. Je zegt nu dat is eigenlijk negatief als iemand geen ruimte geeft aan iemand. Maar Robin zegt dat iemand geen oor lijkt te hebben.

Remco Claassen: Ik pak de zwaarste opening. Mensen mogen je niet en hoe zou je dat kunnen ombuigen. Het kan, maar dat kost heel veel tijd. Je moet dus in de gratie komen en in de plus komen. Stel dat het alleen op content is, maar dat is net zo erg. Ego en mening, ego is de bron van de mening.

Dus, stel dat iemand een bepaalde positie heeft ingenomen en hij zegt A. Jij zegt B is veel beter. Dan wordt dat heel moeilijk om dat zonder het ego te beslechten. Of er moet heel veel bankaccount zijn. Waar we het net over hadden.

Stel dat ik een bepaalde mening heb over jouw performance als trainer of als tekstschrijver. En ik heb heel veel krediet bij jou. Dan zou jij open kunnen staan voor mijn mening. Omdat je van mij houdt, of dat je mij heel erg respecteert.

Dit omdraaiende moet je dus zorgen dat mensen heel erg van je houden of jou heel erg respecteren willen ze meegaan in jouw gedachtegang.

Ik heb ruzie gehad, een professionele ruzie met Roos Vonk. Die zei: zelfs een tip doet pijn. In mijn trainingen haal ik feedback geven finaal onderuit. Het is de meest vreselijke sociale interventie. Compleet misbegrepen.

Mensen maken alles kapot met feedback. En daar wordt nog training in gegeven ook. Je moet beschrijven wat je ziet wat er gebeurt. Je moet zeggen wat je voelt en wat het met je doet. En daarna moet je een vraag stellen. Fok everybody, dat werkt niet. Dit is een trainingsblok van een paar uur. Dus dit is wel een beetje een kort door de bocht ding.

Feedback is al vreselijk, maar zelfs een tip is een min. Het voelt op ego-niveau als een hiërarchisch verschil. Ik ga jou iets vertellen wat jou beter maakt. Ergo ik weet het beter dan jij. Ons ego kan dat niet plaatsen. Of er moet veel bankaccount zijn.

(Sirene komt voorbij): Zie je wel, er heeft iemand een feedbacksessie gehad. Ik weet het zeker! En dat is het resultaat.

Dus zelfs het omvormen van iemands mening vergt een hele hoop werk op emotioneel gebied. En daarmee hebben we eigenlijk het verhaal weer rond. Want het gaat dus over in je energie komen en energie geven.
Als mensen niet voelen dat jij iets oplevert energetisch, dat ze ervan gaan kwispelen, wordt het heel moeilijk om ze te vragen om voor jou te werken. Want van je pad afgaan, een andere mening hebben, is werken. Mensen willen en kunnen wel veranderen maar willen niet veranderd worden!

Dus als je iemand anders mening wilt geven, een ander pad, ze moeten je ‘kopen’, dan kan dat alleen op basis van een energetische transactie. Ben jij in staat een plus te vormen bij die ander?

Paula van Gemen: Kun jij die ander laten kwispelen? Eigenlijk zijn we dadelijk allemaal hondjes die aan het kwispelen zijn.

Remco Claassen: Ja maar dan niet denken dat het allemaal te maken heeft met wegcijferen! Daarom hebben wij die vijftig minuten van dit uur alleen maar gekeken naar ‘hoe kom je in je eigen kracht’. Dus als ik mensen ‘manupihelp’, door heel veel toe te voegen, ben ik niks aan het verliezen. Ik ben wie ik ben, ik doe dit graag, het kost mij niks. Toen jij zei: wil je een podcast doen? Fantastisch!

Ik raak dus niks kwijt en wie weet kan dit over een jaar een nieuwe cursist opleveren. En ik heb dus niks verloren en ik krijg iets. Zo gaaf.

Dus het is niet het wegcijferen. Maar wel in je achterhoofd houden dat je mensen niet rechtstreeks direct kunt beïnvloeden.

Paula van Gemen: En wat zou Robin nu kunnen doen. Ik weet niet of het om zijn leidinggevende gaat of iemand met wie hij heel veel moet samenwerken. Hij kan dus aan zijn bankaccount werken. Zijn emotionele bankaccount.

Remco Claassen: Je moet eerst afvragen, heb ik genoeg honing om dat te overleven? Kan ik likken, slikken, bukken. Kan ik in de gratie komen? Speel het spel. Als je weet wat de ander wil … Luister dus naar wat de anderen willen en ga dat invullen. Het liefste nog met iets meer dan dat ze verwachten.

Ik vind dat zo mooi, dat noemen de Amerikanen: going the extra mile. Positief verbazen. Hey, ik heb het sneller, mooier en goedkoper dan dat ik ooit had verwacht. Die ga ik nog eens terugvragen.
Kijk maar bij jezelf. Je gaat naar een restaurant. Waarom ga je terug? Niet alleen het eten. Hoe word je behandeld? Wat voor energie krijg je van de mensen?

We zijn met wat culi-maatjes naar NOMA geweest. En we waren nog niet binnen, toen hadden we al kwispels. Er kwam iemand naar buiten en we waren natuurlijk selfies aan het maken van “Wereld, kijk waar wij nu zijn!” En toen kwam iemand naar buiten en zei: “O wat gaaf, jullie zijn vroeg!” En pakte ons fototoestel af. En een hele fotoshoot. Dan ben je klaar!

Dan smaakt de amuse al 10% lekkerder. Al is het bagger. Dus wat voor energieveld wek je op. Dat maakt je saleskracht.

Paula van Gemen: Ik heb nog een vraag. En die past ook wel heel mooi hierbij ook. Die vraag is van Annemarie en ze zegt: hoe kun je mensen in een netwerkgesprek triggeren zodat ze voor jou aan de slag gaan. Dat heeft denk ik ook met die bankaccount te maken?

Remco Claassen: Haar vraag is al beantwoord. Zie mensen als bankrekeningen. Die jou nog niet kennen. Dus je moet zorgen dat ze jou eigenlijk snappen van hey, hier is een depot waar ik iets aan heb.

Dus ik zou zoveel mogelijk weggeven. Neem gratis boekjes mee. Neem een beetje op mooi papier gemaakte uitnodigingen mee voor een gratis seminar.

Als mensen niet weten wat ze van je kunnen krijgen, het gaat niet met argumenten en een salespitch van oh ik ben zo geweldig en ik kan goed teksten schrijven. Ik heb werk van jou gezien en toen ben ik geïnteresseerd geraakt in jouw talent. Ik weet niet meer hoe het op mijn pad is gekomen maar jij hebt dus eerst waarde toegevoegd.

En daarom zeg ik ook ja tegen deze podcast. Ik word heel vaak gevraagd voor dit soort dingetjes. En niet altijd zeg ik ja. Want heel veel mensen vragen iets en hebben nooit iets gegeven.
Dus Annemarie, plussen plussen plussen. Zorg dat je heel veel weggeeft. Als je het goed doet, word je onthouden of teruggevraagd.

Paula van Gemen: En het begint dus allemaal, want we gaan nu eindigen, bij die IK.

Remco Claassen: Ja, als jij niet klopt op batterij-niveau, als jij geen energie hebt om te geven, dan blijft het werken.

Paula van Gemen: Wij gaan vandaag nog heel veel plezier maken denk ik. Want eh, wij werken niet.

Remco Claassen: Nee, dit was alleen maar kwispelen.

Paula van Gemen: Bedankt voor het kwispelen Remco.